Laatste daagjes

Hallo allemaal,

dit zal wel mijn laatste Japan blogje worden. Morgen in alle vroegte weer met de bus naar Narita, naar het vliegtuig, naar Nederland! Bleh, lekker saai weer zo'n vliegreis. En hopelijk onweert het morgen niet meer als we weg moeten!!

Dus, wat hebben we van onze laatste dagen gemaakt? Veel, eigenlijk! Maandag zijn we naar het TOKYO NATIONAL MUSEUM geweest, waar we onder andere dit hebben gezien:

http://www.facebook.com/profile.php?id=1254700189#!/photo.php?pid=208375&fbid=141391515900789&id=100000898249304

Wat is de functie? Nou, dit zijn haniwa, die in een ver ver prehistorisch verleden in graven werden gezet. Waar ze precies voor dienden is niet duidelijk. Over deze beeldjes, precies deze beeldjes, hebben we les gehad in het eerste jaar! En er stonden nog veel meer dingen waar we over hadden geleerd, zoals aardewerk, zwaarden, kalligrafie, en zelfs, jaja, de Chinese hell paintings waar we mee zijn doodgegooid vorig semester! Ik had niet gedacht dat het museum waar we hadden besloten heen te gaan zoveel bekends zou hebben. Zo gaat je cultuurkennis wel leven!

De volgende dag deden we weer een museumpje! Dit keer echter het oorlogsmuseum naast Yasukuni shrine, waar Japan al zijn oorlogsdoden herdenkt. Allemaal! En dat betekent ook de misdadigers. Geen wonder dat Japan op kritiek kan rekenen van China, Korea en wie weet welke landen nog meer als de president jaarlijks deze schrijn bezoekt. Omdat we hier bij verschillende vakken dingen over hadden gehoord (international relations, Japan's modern empire, etc) waren we wel geïnteresseerd. We hebben alles bekeken en enkele dingen gelezen. Voor zover ik weet werden er geen onwaarheden verteld, maar een beter beeld van 'de andere kant' was wel prettig geweest. En dan is het helemaal raar dat er een echte locomotief staat van de Birma-spoorlijn, en modellen van de Yamato, een oorlogsschip dat zonk tijdens de tweede wereldoorlog. Nou ja, wat kan ik erover zeggen... het was een beetje raar.

We waren in Shinjuku, en we waren nog steeds niet de government building in geweest (een heel heel heel erg hoog gebouw). Nu wel! Het was vergelijkbaar met de cerulean tower, alleen was deze toren 45 verdiepingen hoog en de cerulean tower 'maar' 40. In een lift vol toeristen en buitenlanders gingen we naar boven, en dat duurde ongeveer... twee minuten ofzo? Ik heb het niet bijgehouden. Boven was een DUUR restaurant en er waren, zoals blijkbaar overal in Japan, automaten waar capsules inzitten met speelgoed erin. Je ontkomt er nooit aan! Het uitzicht was natuurlijk heel gaaf. Hoewel het nog steeds niet helder genoeg was om verder te kijken dan Tokyo zelf! De Fuji was alweer onzichtbaar.

Die avond gingen we in Ikebukuro gezellig in de pub zitten, waar je ook GROLSCH kon bestellen, voor 980 yen per flesje! Nou ja, de cocktails waren lekker, en er zaten mensen naast ons die heel erg graag met buitenlanders wilden praten! Een stelletje van rond de 40 denk ik dat er behoorlijk dronken uitzag aan het eind van de avond, en een hele groep jongens van rond de 20 die ook niet al te goed tegen alcohol konden. We werden overspoeld met complimentjes over hoe goed ons Japans was en hoe knap we waren... En het artikel dat opa mij opstuurde met het kaartje werd uitgebreid bekeken toen ik het in de pub tevoorschijn haalde! We hebben de Japanse dudes grolsch aangeraden (ze dronken heineken) en ze wilden graag foto's met ons hebben, dus ja, waarom niet. Ik zal zien of één van ons ook foto's gaat posten, kunnen jullie ze ook zien!

Vandaag hadden we een dagje waarop we alles moesten regelen en afsluiten. Wat dus betekende: pakketjes opsturen, laatste cadeautjes kopen, en koffer inpakken. Tussendoor gingen we weer karaoke doen (mamma mia en bohemian rhapsody zingen enzo) en daarna voor de laatste keer okonomiyaki eten. Kunnen we dit in Nederland ook krijgen alsjeblieft? Of is er ergens een restaurant waar we niks vanaf weten?

Nou, als alles goed gaat, zie ik een gedeelte van jullie morgen! Ik heb er zin in iedereen weer te zien! Voor de laatste keer groetjes vanuit Japan en slaap lekker!

~ Larie

De stad uit

Hallo maatjes thuis!

Zo zonder school elke dag moet je je toch zien bezig te houden! En dat kun je niet beter doen dan de trein te nemen, lekker ver van Tokyo vandaan, onder de smogwolk uit. Voor je het weet zie je bergen! Velden! Bomen! Bijna vergeten dat dat ook allemaal nog bestond, nadat je wekenlang geleefd hebt tussen taxi's, convenience stores en wolkenkrabbers.

Natuurlijk konden we niet te ver weg reizen, aangezien dat al snel heel duur wordt. Maar Yokohama is best te doen! Dus we zetten koers naar deze voorstad van Tokyo op zaterdag. Daar hebben we eerst Chinatown bekeken. Vreemde ervaring: je bent in het buitenland in het buitenland. Sommigen spraken inderdaad Chinees, maar er waren ontzettend veel Japanse toeristen. In Chinatown kon je allerlei souvenirs en rare spullen halen, en overal waren eethuisjes met dubieus eten. Zoals een hele eend met hoofd en al die blijkbaar voor je gebraden kon worden. O_O

Nadat we genoeg hadden van dat alles en ik limonade had gedronken in een hip flesje waar een glazen balletje inzit waardoor het heel apart drinken is, gingen we terug naar het station waar we vandaan waren gekomen. En toen vonden we de haven! Het was leuk om de zee weer eens te zien, de laatste keer was in Kamakura! Dus na even chillen in de haven peerden we hem weer, terug naar Tokyo, waar we hadden afgesproken met Max zodat we nog eens samen konden dineren. Ditmaal: shabu shabu en sukiyaki! Best raar dat de Nederlandse shabu shabu dit gerecht helemaal niet op de menukaart heeft staan. Jammer ook, het is superlekker en ik kan het iedereen aanraden! Je krijgt vlees en groente wat je in een pot met kokend water moet gooien. Dan leg je het eten eventjes in een sausje en het is klaar! Mijn favoriet was de sukiyaki. Ha! Dat heb ik gewoon gegeten. ^_^

Vandaag zijn we naar Ikebukuro geweest in de ochtend, en ik heb Minna no Nihongo deel 3 gekocht, waarin wat we dit jaar geleerd hebben iets duidelijker en makkelijker uitgelegd staat. Ook zijn we naar Sunshine City geweest, een HUGE winkelcentrum waar van alles bij in zit, zoals een planetarium (gaan we nog heen waarschijnlijk), een aquarium, een soort mini-speelpark voor kinderen en verder alles dat je je kan bedenken. ;)
En daarna hebben we superlekkere pankeeki gegeten metchocolade-ijsen banaan!

Die middag gingen we wat verder weg: naar Mount Takao! Dit is een berg die erg dichtbij Tokyo ligt en hij was erg makkelijk en voor niet al te veel geld te bereiken vanuit Shinjuku. Daar hebben we even wat ramen gegeten en toen waren we klaar voor de tocht, die begon bij een behoorlijk freaky pendeltreintje die in een hoek van ongeveer NEGENTIG GRADEN de berg omhoog ging. Gelukkig duurde het niet lang en konden we aan onze eigen klim beginnen. We waren constant aan het lopen, en zo zagen we een boeddhistische tempel, enkele shinto tempeltjes, en uiteindelijk de top. En niet te vergeten honderden vieze insecten. Alleen de vlinders waren mooi (net zo groot als in de vlindertuin in Arnhem!), maar Loezzy zou het niet leuk hebben gevonden, haha! Het uitzicht was GEWELDIG, hoewel het behoorlijk bewolkt was en we dus niet zoveel zicht hadden als we hadden kunnen hebben. Helemaal 's avonds, toen de lichtjes in de steden beneden aangingen! Tegen die tijd hebben we ons teruggehaast naar het treintje, aangezien de paden vaak niet verlicht waren en ze middenin een enorm bos lagen dat op de berg groeide. En af en toe waren er ook geen hekken! Binnen een half uur was het stikkedonker op de Takao en moesten we dus maken dat we wegkwamen. Gelukkig waren we toen al weer aan het begin, waar wat lichten waren en meer mensen die ook naar beneden moesten. Maar als je een hele tijd niemand tegenkomt, en je over een smal bospaadje loopt terwijl het snel donker wordt, kun je het niet helpen een beetje ongerust te worden!
In ieder geval hadden we veel gelopen en zo'n beetje alles gezien dat op de berg te zien viel. Ook bijvoorbeeld een kleine grot waarin ook enkele beeldjes stonden. Alles op Takao is zo'n beetje heilig! En omdat we de hele tijd druk in de weer waren zweetten we zo erg alsof we een marathon hadden gelopen in de jungle. Het was dan ook een hele warme dag! Maar met zonnebril, zonnebrandcrème, petje en redelijk bedekkende kleren was het nog te doen. En het was het zeker allemaal waard!

Morgen gaan we nog naar een museum, of misschien meerdere, en daarna... eerlijk gezegd ben ik het alweer vergeten, maar in ieder geval gaan we onze zes weken in stijl afsluiten. Door bijvoorbeeld karaoke te doen, alweer! En all-you-can-drink te doen, alweer! Jo ho!

Groetjes Nederlanders!

~ Larie

Nog meer dingen die je kunt doen in Tokyo

Hallo hallo,

het is alweer mijn laatste week in Tokyo! Vandaag was onze laatste dag op de taalschool en ik heb al een tijd niet geschreven, dus laat ik maar beginnen. ;) Aangezien ik niet meer precies weet wat we allemaal wanneer gedaan hebben, zal ik maar gewooneen paar leuke dingen opschrijven.

Begin deze week was Max in Tokyo! Ja hij zit de helft van de tijd in Japan, maar dit keer konden we ook gewoon samen wat doen. Dus we gingen met z'n vieren naar een vreemd horror-restaurant in Shibuya, waar je eerst door een spookhuis-achtige gang moest voordat Karen en ik in de boeien werden geslagen en naar onze cel werden gebracht. Waarom alleen Karen en ik?! Tis discriminatie! Anyway, we gingen eten, maar middenin de 'maaltijd' die bestond uit allemaal vreemde shit zoals drankjes met suikerspin erin en een soort aardappelballetjes waarvan er één heel scherp was en de andere vier niet, deden ze het licht uit en gingen er allemaal kerels met maskers en enge pakken aan ons lastigvallen. KYAA~
Voor de geïnteresseerden, dit restaurant heet 'the Lock-up' en het is dichtbij Shibuya station. ALS JE DURFT TE GAAN. XD

Iets minder eng is KIDDYLAND, waarvan er in Harajuku een grote winkel zit van vijf verdiepingen. Hier heb ik me helemaal voorzien van Kapibarasan-spulletjes voor de rest van het jaar, minstens. Waaronder een knuffel van Ri-sento-kun, bij verre de vreemdste kapibara van het stel. Hij is paars en heeft een afro en houdt niet van de andere kapibara's. MAAR IK KON HEM NIET LATEN LIGGEN!!!!!

Wat serieuzer was dat we deze week onze presentaties moesten houden. We hadden in Ikebukuro (met onze leraressen op stand-by en een paar jongens als bodyguards)enquêtesuitgedeeld met vragen over cute culture. (De resultaten waren in het algemeen dat iedereen het leuk vond en NIEMAND nooit iets schattigs kocht, haha.) Donderdag moesten we hierover een presentatie houden, wat op zich niet zo heel erg was geweest, maar het werd wat moeilijker gemaakt door de microfoons, de camera die alles opnam, en het live publiek waarvoor we het moesten doen! Nou ja, uiteindelijk lukte het prima. Bijna alles ging goed, er werden wat vragen gesteld en verder hebben we behoorlijk veel lol gehad, ook toen de andere groepen aan het presenteren waren!

En daarmee waren onze lessen voorbij! Vandaag hadden we dan ook meer een fundagje, waarop we een kanjiwedstrijdje deden en feedback kregen op onze presentaties. Ook ontvingen we de certificaten waarmee we officieel 5 studiepunten behaald hebben. We boden onze leraressen een cadeautje aan (foto's van onze klassen) en toen werden ze nog emotioneel ook. Kunnen ze nog schattiger worden? ;)
Daarna gingen we samen lunchen in een soort Hawaii-themed restaurant. Ik had een schaal met allemaal heel apart uitziend eten aangezien ik voor de 'sea food' had gekozen. Ik heb geen idee wat ik allemaal naar binnen heb gewerkt, maar volgens mij zat het ooit in een schelp...
Ooooh, en toen moesten we vaarwel zwaaien enzo, en dat was heel sad! Koyama-sensei, Nishiyama-sensei, Wakasugi-sensei en Nishimura-sensei zijn allemaal heel erg lief, en we willen hen graag als conversatiedocenten in Leiden. Kan dit nog geregeld worden? T__T

Vanmiddag hebben we doorgebracht met de Square Enix winkel in Shinjuku, en dan vooral met het lokaliseren hiervan! Gelukkig was er een aardige Japanse die ons naar de juiste weg hielp. Waarom zijn die Japanners allemaal zo aardig? Nu ga ik zoiets ook in Nederland verwachten!
We vonden de store dankzij haar en het was klein maar AWESOME. In de vloer lag een soort beeld van een (dode? slapende?) Sephiroth en het was zo cool dat ik er niet overheen durfde te lopen!

Nu moet ik nog souvenirtjes halen voor iedereen. Ik heb al een behoorlijke hoop maar er zijn nog een paar mensen voor wie ik nog niks heb! Ik ga mijn best doen! Morgen ga ik naar Yokohama, laten we eens zien wat ik daar kan vinden.

En ja, het is hier nog steeds erg erg erg warm, maar het regent gelukkig weer een beetje dus het koelt toch nog af!

Groetjes!

~Larie

De toerist uithangen

Hallo allemaal,

zoals de titel al zegt heb ik de laatste dagen behoorlijk wat toeristische dingen gedaan/plekken bezocht. Eigenlijk doen we dat dagelijks, maar ja, je bent nu eenmaal op 'vakantie'. Werkvakantie? Studeervakantie?

Nou, na de dag van de Ebisu dans (zaterdag) zijn we op één van de grootste evenementen van de zomer afgegaan: het vuurwerk in Sumidagawa! Dit was in Asakusa, waar een grote rivier (de Sumidagawa) doorheen loopt. Het vuurwerk wordt vanaf de rivier afgestoken, volgens mij, door professionals zodat er niemand gewond raakt! Het duurde ongeveer een uur-anderhalf uur. En de hele tijd non-stop supervuurwerk! We waren heel vroeg gegaan waardoor we een plekje hadden in een parkje, tussen bergen en bergen anderen. En omdat we lang moesten wachten, hebben we allerlei eten gekocht bij de tientallen kraampjes die voor deze gelegenheid langs de weg stonden. Onder andere schaafijs. En toen wat pittig Koreaans eten dat Karen over had. En toen takoyaki. Een klein stukje inktvis in een balletje!!! En ik moet toegeven: dat was best te eten! En het vulde ook nog! Ja... met zuignapjes en al! XD Oh, en het was ook over. Dus ik heb geen echte zonde begaan. ;)
En het actual vuurwerk was best wel heel erg gaaf. We konden niet alles goed zien omdat we in het park zaten en we niet op een paadje stil mochten blijven staan, maar je kon het allemaal prima horen (en voelen)! En na afloop schuifelden we met z'n allen terug naar het station, waar we in groepjes de metro in werden gewerkt. En toen gauw douchen want het was weer vies heet!

Zondag gingen we naar Odaiba, een eiland voor de kust van Tokyo dat met het vasteland verbonden is met een enorme brug: de Rainbow bridge! Die er helemaal niet uitziet als een regenboog, maar als je er met de trein overheen rijdt, als een soort monorail, is het wel vet.
In Odaiba komen ontzettend veel Japanners om te chillen blijkbaar. Er zijn grote winkelcentra, amusementshallen en een klein strandje. Oh ja, en een replica van het vrijheidsbeeld, want ze noemden het 'United States of Odaiba' en ik weet ook niet waarom. :P
Annemiek en Karen probeerden het spookhuis in een nogal desolaat aandoende amusementshal waar ik een paar cadeautjes voor thuis uit de automaat heb gehaald, en kwamen er al heel snel weer uit omdat ze te bang waren, haha! Tot nu toe is er niemand geweest die het niet eng vond. Ik zag er dus maar vanaf!
Elders in Odaiba was een megagroot winkelcentrum dat ontworpen was als een Italiaanse winkelstraat, compleet met grote fontein en een geschilderd dak zodat het leek alsof je onder de blote hemel liep. En vreemd genoeg werkte het, even denk je echt dat je buiten bent! En in dat gebouw was ook een KIDDYLAND, waar ik wat Kapibarasan-goodies heb gescoord, ha! Ja, als je al je geld erdoorheen jast, doe het dan aan iets nuttigs!

Maandag gingen we weer naar school, uiteraard. Lekker een verhaaltje van Haruki Murakami lezen! Ik ben fan van hem dus dat bevalt me wel. Stiekem is het mijn doel om ooit iets van hem te vertalen, maar eh... of ik dat ooit zal kunnen zoals de huidige vertaler dat doet?
Na school zijn Karen en ik de CERULEAN TOWER ingeslopen. Dat is een enorm hoog gebouw vlakbij de Naganuma-school, en het is een hotel dat er niet uitziet alsof je er gewoon binnen kan komen lopen. Maar toch deden we het! We vonden een lift naar de 40ste verdieping, en daar waren we binnen een minuut. Geen wonder dat we een plop in ons oor kregen. Het deed bijna zeer! En dan BAM! Kijk je uit over Tokyo! Het was jammer dat het niet zo helder was, dus heel ver konden we niet zien. Maar het was alsnog vet! Later kwamen we in een super fancy lobby en kwamen we erachter dat verblijven in de Cerulean Tower voor ons niet te betalen is.

Gisteren zijn we nogmaals Harajuku ingegaan om crepes te eten (CRAPS spellen de Japanners ook wel) met aardbeien/chocolade/slagroom/ijs/bessen/bananen en alles wat je maar wilt erin. En natuurlijk de grote Kiddy land in. Nog meer Kapibarasan spullen plz! Dat wordt nog wat als ik mijn spullen binnenkort naar Nederland verstuur. Als je de doos thuis opendoet vliegen de kapi's eruit!

Dat was het dan weer! Ik ben nog altijd gezond ondanks het vreselijke weer en de temperaturen van de HEL, op school gaat het nog goed en ik heb nog steeds lol. Groetjes iedereen thuis!

~ Larie

Ebisu Ekimae Bon-Odori (De Bon-dans voor het station van Ebisu)

Hallo vrolijke vrienden en familie,

zo zit je in de les vragen te bedenken voor een quizje over Nederland voor Japanse studenten aan de Waseda-universiteit, zo dans je de Bon-odori mee in Ebisu! Ja ja, dat allemaal op één dag! Ik ben nu een beetje wiebelig want het was druk vandaag!

Nou ja, jullie snappen er natuurlijk helemaal niks van. Het komt erop neer dat er een festival was in Ebisu, een wijk in Tokyo dichtbij Shibuya, waar we naar school gaan. In augustus vindt landelijk het Bon-festival plaats, en de datum verschilt per plaats. Bon is een feesttijd die bedoeld is voor het vereren van overleden voorouders, en de meeste Japanners gaan (min of meer verplicht) bij hun grootouders langs in deze tijd. In Ebisu was het festival nu al!

Onze docentes hadden ons geholpen met onze yukata aantrekken (vooral die strik natuurlijk), en 's avonds konden we met hen mee naar dit festival. Dit betekende dat we in de trein moesten met een yukata aan, want we hadden er weinig vertrouwen in dat we zelf zo'n ingewikkeld kledingstuk aan konden krijgen. Dan voel je je wel even heel erg buitenlander!

De week daarvoor hadden we op vrijdag een van de dansjes geoefend. Deze doe je terwijl je in een grote cirkel achter elkaar aan loopt, rond een soort rond podium met daarbovenop de mensen die op de taiko (trommels) slaan. Er stonden ook bergen kraampjes die allerlei soorten eten verkochten, zoals inktvis op een stokje. Maar ook schaafijs, en dat was lekker! Anyway, we durfden het na enige twijfel aan en we hebben in een groep van ongeveer tien westerse meisjes in yukata meegedanst met de rest (omaatjes die HEEL goed konden dansen, jongens die af en toe fouten maakten en kleine kinderen die overal tussendoor renden). En omdat sommige dansjes heel eenvoudig te leren zijn pikten we het wel op. En meedansen is superleuk! De sfeer leek een beetje op ons carnaval, maar dan met wat meer... stijl en klasse. XD

We hadden dit dansje geleerd met deze instructievideo: http://www.youtube.com/watch?v=zdWKyvh9OL8&feature=related

Maar dat was maar één dansje van de ongeveer 3 die we gedaan hebben. Dit was ook de moeilijkste! En dat ziet er dan ongeveer zo uit:http://www.youtube.com/watch?v=WWWBn8IW4xw&feature=related

Er zijn foto's en filmpjes gemaakt, dus wie weet zien jullie mij wel een keer verkeerd dansen op de Ebisu Ekimae Bon-Odori 2010! En natuurlijk de foto's van de yukata! Ha, wanneer maak je dit nou mee? Ik ben blij dat ik heb meegedaan! :D

Nu ben ik helemaal moe geworden, dus dat was het weer van mij! Groetjes en tot de volgende keer!

~Larie

Yukata en Kamakura

Hallo allemaal!

Jullie zitten natuurlijk allemaal te wachten op een nieuw verhaaltje van mij, dus hier komt ie! De afgelopen dagen hebben we weer heel wat gedaan, dus het wordt tijd! Op het moment ben ik net terug uit school, omdat we na onze lessen als een soort studiereisje naar een winkel zijn gegaan vanmiddag. Het was een soort mix tussen Ikea, Xenos en Hema en heet 'Muji'. En op de terugweg zijn we met de metro gegaan! Ha, met de Tokyose metro reizen is iets dat ik altijd al heb willen doen. ;)

Zaterdag was onbedoeld een rustig dagje, omdat we elkaar misgelopen waren op het station van Ikebukuro toen we naar Kamakura wilden gaan. De dag erna zijn we uiteindelijk wel gegaan, dus er is niets aan de hand! Wat we zaterdag wel hebben kunnen doen was een yukata aanschaffen, op aanraden van één van onze docenten (Wagasugi-sensei) bij een winkel waar een aanbieding was. Dit zowel voor het vuurwerkfeest dat dit weekend gehouden wordt als voor de coolheid! Want zeg nou zelf, je hebt toch gewoon een kimono nodig? Nu moeten we misschien nog mooie houten slippers erbij kopen, en dan zijn we helemaal compleet. Ik heb een zwarte met rozen erop, maar er was er ook een met konijntjes erop!

Nadat we elkaar teruggevonden hadden en even van ons faalavontuur gingen uitrusten zijn we naar Ueno gegaan, waar we HET hardrock café vonden (de andere is in Roppongi). Ongelooflijk man! Ik heb wat gedronken in het hardrock café van Ueno! En dan werden we ook nog eens in de U2-hoek gezet (nee serieus)! Toen we er weer uitrolden hebben we gegeten in een klein beetje een shady eethuisje waar alleen maar gasten met tattoos zaten, maar de bediening was heel erg lief en het eten was lekker! Daarna dachten we 'laten we Ueno park opzoeken want dat is heel beroemd' maar op dat uur van de dag liggen er overal verspreid mensen op de bankjes te slapen. En bovendien was het aan het weerlichten, dus we gingen maar weer gauw terug naar het station. In Ueno was die avond ook een soort festival gaande, want er was een straat afgezet waar mensen in yukata op aan het dansen en lawaai maken waren. En daar moesten we ook even naar gaan staan kijken uiteraard!

Zondag: Kamakura! Een stadje ten zuiden van Tokyo, aan de zee! Het kostte ons ongeveer anderhalf uur om er met de trein te komen (en eerlijk gezegd ben ik nog steeds een beetje wiebelig van zo lang reizen). Maar het is het ZO waard! Ten eerste omdat het veel lekkerder weer was in Kamakura. Door de zeewind was het een stuk koeler en dat heb je na zoveel dagen onder de smog van Tokyo wel nodig! En daarnaast was het allemaal wat kleinschaliger en rustiger. En toeristischer! Het aantal buitenlanders was behoorlijk hoog.

Eindelijk waren we de stad uit. Het was te merken, als je om je heen keek zag je boven de gebouwen geen wolkenkrabbers, maar gewoon bomen, bergen en een blauwe lucht! Allereerst hebben we de bus genomen naar de Daibutsu, een groot Boeddhabeeld uit 1252 (dat is wel heel erg oud als je ernaar kijkt, want hij ziet er nog prima uit) die in een soort parkje zit. Omdat ik nu pas de batterijen voor mijn fototoestel opgeladen heb, moeten jullie het weer even doen met een linkje: http://shiqiao.cocolog-nifty.com/photos/uncategorized/2008/06/03/005.jpg

Het was bij de Daibutsu goed toeven. Het was koel(er), stil (als je niet op de cicades let) en ontspannen! Nadat we er een tijdje gezeten hadden zijn we op zoek gegaan naar het strand, wat we al redelijk snel, met behulp van wat reisgidsen gevonden hadden. Whaaa, mensen zeuren soms blijkbaar over dat het strand van Kamakura zo vies en saai is, en er zullen in Japan vast en zeker mooiere stranden zijn, maar het was HEERLIJK. Het water was heel warm, en op de plek waar wij zaten was het ook niet zo druk als op de rest van het kleine strandje. En de zeewind was lekker fris! Toen we weer terug waren in het stadje, nadat we het lokale treintje hadden genomen, hebben we curry-rice gegeten, een soort Japanse specialiteit waar vooral kinderen gek op zijn. Ik ben erachter gekomen dat ik er ook wel van hou, nomnom! =D

We kwamen erachter dat we nog drie kwartier op onze trein terug moesten wachten, dus om de tijd door te komen zijn we naar de Mister Donut gegaan. Dit is een zaakje dat ook alleen in Japan voorkomt volgens mij, en je kunt er allerlei soorten donuts eten. Die in Ekoda is tot de sluitingstijd (9 uur 's avonds) altijd nog vol! Ik heb een donut gehad met groene thee-vulling. En dat klinkt raar, maar ik vind het HEEL ERG LEKKER. Het lijkt namelijk op dat ene snoepje dat we kregen bij de theeceremonie, en ik weet nu dat ik dol ben op die zoete groene thee-smaak. Als ik terug ben moet ik maar wat importeren! Of bij de toko kopen!

En nu ben ik moe. Ik ga mijn huiswerk maken, boodschappen doen en lekker vroeg naar bed! =_=

Groetjes allemaal!

~ Larie

Thee, karaoke en vreemde Japanse gerechten!

Oh hai iedereen,

ja het heeft een tijdje geduurd voordat ik hier weer aan toe ben gekomen. Ik ben erg druk geweest met heen en weer pendelen naar school, huiswerk maken en leuke dingen doen tussendoor. Dat is iets goeds, toch? =D

Oh, oh, even een eng nieuwtje: er was vanochtend om 6.06 uur een serieuze AARDBEVING in Tokyo. Ik was net wakker, nog voor de wekker was gegaan, en ik vroeg me af of het trillen van mijn bed niet gewoon door de airco werd veroorzaakt (dat gebeurt wel vaker). Het leek me te heftig voor een simpele airco, dus ik dacht, misschien is het wel een aardbeving. *voelt aan de muur* *voelt aan de grond* *voelt niks* En toen was het alweer voorbij, gelukkig! Ik hoorde pas op school dat het een echte aardbeving was geweest. Wist ik veel, ik had het tot vandaag nog nooit meegemaakt! Gelukkig zijn alle gebouwen in Tokyo op rubber gebouwd of iets dergelijks, waardoor het niet zo snel helemaal in elkaar stort. Maar toch... aah! o_o

Dan begin ik nu maar met het normale nieuws. Nou ja, normaal? Er is weer heel wat gebeurd dat de moeite van het vertellen waard is, vind ik! Zo zijn we zaterdag... of zondag, ik weet het niet precies meer, naar een 'Okonomiyaki' eettentje geweest, waar Maike en ik een vreemd gerecht kregen dat bij ons op de tafel op een soort gourmet-dingetje gemaakt werd. Er zat vis in en het werd een soort zachte brij. En het was LEKKER. Het heet 'monja' en ik kan het iedereen aanraden! Maar niet de versie met nattou erin want dat zijn rottende bonen. Die hier trouwens ook als vulling voor zachte broodjes worden gebruikt. BLEGH. Ik snap nog steeds niet waarom Aziaten hun bonen niet gewoon rijp opeten, maar ze eerst wekenlang laten rotten!

Zoals ik al verteld heb waren we maandag vrij. Dinsdag gingen we weer vol energie naar school (waar nu weinig meer van over is na zoveel nachten van ongeveer 6,5 uur slaap!). We hebben weer behoorlijk wat kanji geoefend en wat teksten gelezen. Ik heb nu wel een beetje het gevoel dat ik Japans iets beter kan verstaan. Hoewel het nog steeds vreselijk moeilijk is! Woensdag mochten we met een theeceremonie meedoen, die één van onze docentes uitvoerde. Ik heb er geen verstand van, maar volgens mij was ze er behoorlijk goed in, want ze maakte heel eenvoudige en toch sierlijke bewegingen, en ik geloof dat dat precies de bedoeling is. En de snoepjes waren lekker! En de thee was goed te drinken! Maar mijn GOD! JE KUNT NADERHAND NIET MEER OPSTAAN!!!! Echt, mijn voeten zaten helemaal vast onder mijn benen. Het duurde wel even voor ik weer kon lopen, haha! XD

Donderdag hadden we een haiku-themalesje. En dat was best leuk! Ik weet nu een paar woorden waarmee je kunt afleiden voor welk seizoen een haiku is geschreven. En we mochten er zelf ook een schrijven met een soort penseelpen, wat je karakters gelijk een stuk mooier maakt! Waar kun je zo'n pen krijgen..? =D De haiku-poging die ik uiteindelijk in het net opschreef was:

Mushiatsui
Doko e itta ka
Tsuyu no ame

Vrije vertaling: Het is zo bloedheet! Waar ben je toch heengegaan, oh regenseizoen? XD

Die middag hadden we weer een klasje met een andere klas buitenlandse studenten. Dit keer was het een klas met alleen Koreaanse meiden (volgens mij was er ook één Taiwanees meisje, maar daar hebben we niet mee gepraat). Het was net als de vorige best gezellig, en ik weet nu veel meer over Korea dan eerst omdat ze zoveel vertelden! En naderhand wilden ze onze facebook accounts hebben, haha! :'D

Vandaag gingen we onder andere een documentaire-achtig programma kijken over hoe Japanners denken en hoe ze zich uiten (kunnen ze dus niet volgens dit programma). En oh ja, weet je wie erin voorkwam? HONDA - SAN~
Ja, je weet wel, die blonde Japanner die bij VVV Venlo speelde. Karen en ik gaan helemaal gek voor hem, muhahaha! Het is alleen maar nog beter als je alle Aquarius reclameposters ziet waar hij opstaat. Keisuke-kun~! Anyway, ze vertelden hoe hij zijn Japanse manier van uitdrukken (dat dus niet doen XD) heeft afgeleerd en veel praat met z'n medespelers en coach, of iets dergelijks, en dat je daardoor dus een beter team wordt. (Er was zelfs een mention van een officieel rapport over het WK van 2006 waarin onderzocht was waarom Japan niet gewonnen had. Serieus, wie maakt die dingen en wie betaalt ze ervoor? :P )

Na school was er weer een speciale les, ditmaal kon iedereen die wilde samen met twee docentes de BON-ODORI leren (een dansje dat je doet tijdens Obon, een feesttijd in Augustus). Het was hilarisch eerlijk gezegd, maar het liedje was geweldig. En je danst het in een soort polonaise, dus je staat nooit alleen voor gek!

Dus, toen was het weekend. En wat doe je dan? PRECIES! Je gaat naar de lokale karaoke-kan! Je reserveert een kamer voor ongeveer 6 personen maximaal (als je met meer gaat wordt het proppen) en je kiest een playlist. Het kostte ons per persoon rond de 600 yen, wat best wel extreem laag is als je bedenkt dat we er een drankje bij hadden en we twee uur lang gezongen/geschreeuwd hebben! Onder andere, ja je voelt hem al aankomen: CHICHI WO MOGE van PALCO FOLGORE! Voor degenen die dit niet kennen, zie hier het walgelijk grappige filmpje: http://www.youtube.com/watch?v=TawoZ3AjbeM

Het is hier nog altijd snikheet, we lopen constant met waaiers te zwaaien en gaan supermarkten binnen puur omdat daar een airco is. Maar volgende week zou het beter worden, dus daar hoop ik dan maar op!

Oh, btw, Lotte, ik heb een paar mondkapjes weten te bemachtigen. En voor alle geïnteresseerden: Ik heb een Detroit metal city manga. Voor 105 yen in de tweedehands boekwinkel. XD

See you guys!

~ Larie

Cicades in de hitte

Hoi hoi alweer,

vandaag (19 juli) is het Umi no Hi, de dag van de zee. Ik heb er niet zoveel van meegekregen, afgezien van het feit dat we vrij zijn van school en ik buiten een taiko heb gehoord. Dus ik rende naar buiten omdat er misschien wel iets te zien viel, maar na een rondje langs de twee tempels in de buurt kon ik helaas niet veel actie vinden. Ik ben wel in mijn eentje naar de dichtstbijzijnde tempel geslopen, nou ja, meer een paadje met een klein tempeltje waar twee beelden in staan met een torii aan beide ingangen. En op deze hete zomeravond heb ik voor het eerst sinds ik hier ben CICADES gehoord. Rechts van onze weekly mansion hoorde ik ineens een enorm lawaai, en toen ik langs een boom liep verstilde het ineens. Ja, blijkbaar zit er één boom in Ekoda vol met cicades. Of het zijn er maar twee, weet ik veel hoeveel geluid die beesten kunnen maken!

Ik heb de laatste dagen sowieso veel shinto schrijnen/shrines/tempels/jinja gezien! Eentje was de andere in Ekoda, en het was 's avonds. Maike en ik waren even Ekoda uitgebreid aan het verkennen (wat een leuk buurtje eigenlijk :P) en de tempel was echt redelijk spooky in het donker. Er was ook een dude die ging bidden (twee keer buigen, twee keer klappen, een keer buigen) terwijl we stonden te kijken! Zodra je onder een torii doorwandelt lijkt het echt alsof je ineens ergens anders bent. Wauw, echt heel apart.

De tweede was in Harajuku: de Meiji jingu! Op zondag is het echt ongelooflijk druk in Harajuku, maar de cosplayers hebben we weer niet kunnen spotten. Waar zitten die lui toch? XD
Daarnaast was het vreselijk heet en de zon scheen ook nog. We konden het dus ook niet erg lang volhouden en zijn voor het heetst van de dag weer gevlucht naar onze airconditioned mansion. Behalve Karen, want dat is een die-hard!
In ieder geval, de Meiji Jingu is een grote, toeristische tempel. Nadat je onder de HUGE torii bent gelopen (zie foto's) kom je na een redelijk lange wandeling aan bij de tempel zelf. Hier liepen veel mensen rond, ook buitenlanders, en er was zelfs een soort oppasser die ons even ging uitleggen wat een kami was en waar een tempel voor bedoeld was. Euh, DUH! Jammer dat er niet 'wij hebben twee jaar Japans gestudeerd' op ons voorhoofd staat. Bij de tempel was een winkel met redelijk goedkope souvenirtjes, dus ik heb nu al welgeteld voor 5 mensen een cadeautje als ik terugkom! Je kon er ook lucky charms kopen voor allerlei zaken, zoals veilig reizen en het halen van een 'entrance exam' voor de Japanse scholen. En er hingen ook allemaal bordjes met wensen (ema) rond een boom! Eentje was van een Spanjool die wenste dat ze het WK zouden winnen. 'I know they're lazy but they're still better than the Neths' stond erop. Nou ja, hij was in ieder geval bescheiden! XD

In Harajuku liepen behoorlijk wat vreemde buitenlanders rond. Een hele gang van hen liep erbij alsof ze dagelijks in Harajuku kwamen, alleen dan over the top. En het ziet er gewoon vreemd uit als ze nog extremer gekleed zijn dan de Japanners zelf. En sommigen waren gewoon ronduit gaijin, ze wisten duidelijk niet veel over de plaats waar ze waren. En hoe kun je in die hitte als Lolita gekleed gaan? En waarom? XD
Ik kwam erachter dat ik met een scheef oog naar ze stond te kijken alsof ik zelf een Japanner was. Hoe snel kan het gaan, haha! Ik moet oppassen dat ik niet vergeet dat ik ook gaijin ben, alleen dan een gaijin die een beetje Japans kan.

Toen we aan het eind van die dag al ons zout, ons vocht en ons vet kwijt waren besloten we weer bij de MacDonald's gaan eten. Erg hè! Maar we hadden het gewoon nodig. ;)

Mata ne!

Larie